Dinner en blanc... et bleu!

Wróciłam z moich małych, greckich wakacji - ale o nich potem. Akurat zaraz po powrocie wypadało u mnie spotkanie Klubu 6 Talerzy - to taka nasza zabawa w babskim gronie (6 dziewczyn) - spotykamy się za każdym razem u innej, która serwuje kolację. 

Ponieważ byłam na greckiej wyspie i pojadłam tamtejszych smakowitości, a w dodatku właśnie dowiedziałam się (i zafascynowałam) o kulinarnym happeningu, który odbywa się w Paryżu, zwanym diner en blanc - oczywiste dla mnie było, że muszę podać kolację w bieli i błękicie, czyli w kolorach greckiej flagi. No to zrobiłam diner en blanc... et bleu!

Najpierw parę słów o tym francuskim pierwowzorze. Od 26 lat odbywa się taki właśnie piknik pod gołym niebem, najczęściej w Paryżu, w znanych miejscach publicznych. Tajemnicza organizacja trzyma do ostatniej chwili w sekrecie info o godzinie i miejscu pikniku, nie można też się nań pojawić bez zaproszenia wtajemniczonej osoby. Zasadą jest, że wszyscy goście przychodzą ubrani na biało, przynoszą szampana i czerwone wino - i degustują dania, które ktoś dla nich przyrządził. Nie wiem, kto, ale zadanie jest niemałe, bo w tym roku w diner en blanc w Paryżu uczestniczyło... 12 tysięcy osób! Ta informacja zainspirowała mnie do zrobienia kolacji greckiej dla moich klubowiczek. 

Zobowiązałam je więc do przybycia w bieli i błękicie, z butelką greckiego wina (najlepiej retsiny - co za szczęście, że w Lidlu zaczynał się właśnie grecki tydzień!) a sama zaczęłam uganiać się za białym serwisem obiadowym, ponieważ ja nie mam w domu niczego białego. Nawet sufitów. Taka moja mała awersja na biel. Poniżej stół przed przyjściem gości i z gośćmi:

Biały obrus i błękitne serwetki pożyczyłam od mamy, koleżanki w pracy użyczyły mi jakichś białych półmisków, świeczników itp. Serwis nabyłam w Pepco - za niedużo, za to przyszłam do domu, zaglądam na spód talerzy, a tu się okazuje, że to model... Greece, czyli Grecja... Bingo. Ustaliłam następujące menu:
- przystawka: sałatka grecka (horiatiki), oliwki z Kalamaty, tzatziki własnoręcznie wykonane, oraz pita podana na gorąco z ziołami i oliwą - tak jak jadłam na Korfu. Oliwę nawet sobie stamtąd przywiozłam. Miałam jeszcze zakupione w Lidlu ryżowe gołąbeczki w liściach winogron, ale z tego całego zamieszania zapomniałam podać.
- I danie: zupa rybna wzorowana na korfiańskim bourdetto. (Oryginalnie bourdetto jest rybą w sosie, ale ponieważ miałam inny plan na danie główne, zmodyfikowałam konsystencję i wyszła mi zupa rybna. Zmieszałam 3 gatunki ryb morskich).
- II danie: moussaka z wołowiny zapiekana z beszamelem na wierzchu.
- deser: jogurt grecki z miodem i orzechami, ozdobiony poziomką z ogrodu.

Klubowiczki stawiły się w komplecie, a nawet były 2 dodatkowe: z Austrii i Australii (przejezdne wakacyjnie znajome), co spowodowało małe trudności logistyczne, bo jednak szóstka "poręczniejsza" jest przy stole. Musiałam krzesła z ogrodu dostawiać itd. Za to dziewczyny przybyły, jak na grecką ucztę należy: w świeżych wiankach z winorośli na głowie. Cudne!

Wszystko zostało zmiecione z talerzy, a moussaka z cynamonem i gałką muszkatołową pachniała tak, że dziewczyny nie mogły doczekać się głównego dania. Cieszy mnie ten udany wieczór, bo moussakę robiłam pierwszy raz w życiu. Nie mówiąc o bourdetto...