Seksowna zabójczyni w białych rękawiczkach

I kto by pomyślał, że ta seksowna futrzana istotka, w białym śliniaczku, w takich samych rękawiczkach i podkolanówkach, uroczo prężąca się do sesji fotograficznej - to morderczyni, bezwzględny killer?

Wracam sobie wczoraj z pracy z zakupami, gmeram kluczem w drzwiach a tu pojawia się Lola z prezentem w pyszczku - na wpół zagryzionym młodym szczurkiem. Trzymanie go w zębach nie przeszkadza jej w powitalnym: „miau, co dla ciebie mam!”

Nie jestem gryzoniofobem, rozczulają mnie myszki, szczurki, chomiki – ale ten widok mnie ciut przeraził, bo gdyby się szczurek wyrwał, to zwieje i będzie mi się kręcił po tzw. posesji! Lubię szczurki, ale domowe, hodowane w terrarium, a nie takie łażące po mojej piwnicy itp. Nakazałam więc Loli: załatw go! – i weszłam do domu po saszetkę dla koteczki. Po namyśle jednak (jak ona dostanie teraz saszetkę, to porzuci szczura) postanawiam nie schodzić od razu. Przetrzymam ją.

Dałam radę tylko kwadrans. Zeszłam z kocim żarciem, Lola nadal czatowała z półżywym prezentem pod drzwiami domu. Na mój widok („hurra, dwunożna stołówka przyszła!”) wypuściła z pyszczka zdobycz i zaczęła ocierać się o moje nogi. Ja tymczasem pilnie obserwowałam szczurzy stan zdrowia.

Gryzoń leżał na plecach i teatralnie oddychał, łapczywie łapiąc powietrze. Ruszał też ogonem. „Lolka, no nie, załatw go! Przecież nie możemy go tak zostawić, bo umknie!” – perswadowałam  koteczce, ale ta nie była już szczurkiem zainteresowana.

Szturchnęłam go parasolem, zaczął ruszać tylnymi nogami, jakby się odpychał, ale nie miał siły przewrócić się na łapy, wciąż leżał na pleckach. Jasny gwint! Co robić? Dobić go?

Przypomniała mi się scena sprzed kilku dni, gdy podczas biesiady w ogrodzie kuzynka wyławiała muszkę-owocówke z wina, bo żal jej się zrobiło, przecież takie stworzonko też chce żyć. Proponowałam je nawet żartobliwie zrobienie muszce sztucznego oddychania, ale wystarczył widelec – i muszka odzyskała siły. Obcując na co dzień z takimi dżinistami, jak mogłam zacząć planować, to, co zrobiłam?????????

Tymczasem Lolka ani myślała mi pomóc. Zamknęłam więc oczy i końcówką mojego pomarańczowego parasola „na kiju” (strasznie lało) walnęłam go ze trzy razy w brzuch. Znieruchomiał wreszcie. Lola przyglądała się kaźni obojętnie.

Zostawiłyśmy go na trawie i oddaliłyśmy się celem konsumpcji pysznej galaretki z drobiu. Wracając do domu – zerknęłam na TO miejsce, ale szczurek twardo leżał i się nie ruszał.

Po godzinie znów zeszłam do Loli, bo należy jej się jeszcze deser przed nocą – chrupeczki pyszne. Znów przechodziłam koło TEGO miejsca, ale szczurka już nie było…

I nie wiem, czy Lola go sprzątnęła (wszak sprawą  killera jest usunąć ciało?), czy się chłopak jednak otrzepał… Jeśli się wykaraskał, to nie będę miała na sumieniu zabójstwa. Co z tego, że pomarańczowym parasolem...

[caption id="attachment_2248" align="aligncenter" width="150"] Lola z Kajtusiem[/caption]